Ambachtelijk smullen aan de Costa Tropical

De Costa Tropical is de kuststreek van de provincie Granada. Het strekt zich uit langs de kustlijn van de Middellandse Zee en staat bekend om zijn prachtige stranden, kristalhelder water en afwisselende landschappen. Je vindt er verschillende charmante stadjes en dorpen, zoals Almuñécar, Salobreña, La Herradura en Motril. Deze plaatsen bieden een mix van historische bezienswaardigheden, lokale gerechten en bruisende pleinen.

Naast de prachtige stranden is de Costa Tropical ook ideaal voor liefhebbers van watersporten, zoals duiken, zeilen en windsurfen. Daarnaast zijn er verschillende natuurparken en wandelroutes in de omgeving voor degenen die te voet of op de fiets van de regio willen verkennen. Ik besloot eens wat langer te blijven in en rond Motril en ging op zoek naar ambachtslieden, oude tradities en duurzame ondernemers. Met een uitstekende parkeerplek voor mijn ´Furgo´, direct aan het strand van Torrenueva en met een fijne voorjaarstemperatuur ging ik samen met Amaya op pad. Amaya heeft een website waarop ze verschillende activiteiten promoot, die allemaal dicht bij ambachtslieden, koks, vissers, groentetelers, kaasmakers etc. staan. Het beloofde dan ook een gastronomisch uitje te worden.

De geschiedenis van Motril gaat terug tot de Romeinse tijd, waar de stad bekend stond als “Sexi Firmum Iulium”. Na de val van het Romeinse Rijk werd Motril veroverd door de Visigoten en later door de Moren. Tijdens de Moorse overheersing groeide Motril uit tot een belangrijke handelsstad, mede dankzij de aanleg van een haven. In de 15e eeuw werd de stad veroverd door de katholieke koningen en werd het een belangrijke plaats in de regio. In de 19e en 20e eeuw groeide de bevolking van Motril snel, mede door de opkomst van de suikerindustrie en de export van tropisch fruit. De haven van Motril werd een belangrijk punt voor de handel en ontwikkeling van de regio.

Visvangst

De haven van Motril is een belangrijke plek voor de visserij sector in en biedt faciliteiten voor het aanmeren van vissersboten en het verwerken van gevangen vis. De haven is ook een populaire bestemming voor toeristen die geïnteresseerd zijn in de visserij en verse visproducten. De vissersschepen die in de namiddag de haven binnenkomen, brengen hun vangst naar de visafslag om ze te verkopen aan groothandelaren, restaurants en andere kopers. Het veilingproces verloopt levendig en snel, met vis die wordt verkocht aan de hoogste bieder. De visafslag speelt een cruciale rol in de lokale visindustrie en biedt een marktplaats voor vissers om hun verse vis van hoge kwaliteit te aan te bieden.

Torrenueva, dat direct naast Motril ligt, is ook bekend om zijn visserstraditie. Voor de inwoners van Torrenueva speelt de visvangst al eeuwenlang een belangrijke rol. Er wordt voornamelijk gevist op vissoorten als tonijn, ansjovis en octopus. De vissersschepen waren een belangrijk onderdeel van de visserijactiviteit in Torrenueva en werden gebruikt voor diepzeevissen en het vervoer van verse vis naar land. Deze boten maakten ook deel uit van de cultuur en het dagelijkse leven van de vissersgemeenschap van Torrenueva. Hoewel de visserijactiviteit in de laatste decennia is afgenomen, blijven de visserij een belangrijk onderdeel van de lokale identiteit.

Suiker industrie

Suiker is een natuurlijk voorkomende stof en wordt vaak gevonden in gebieden met een warm klimaat, zoals de omgeving van Motril. Motril staat dan ook bekend om zijn productie van suikerriet en andere gewassen die suiker bevatten. De warme zon en vruchtbare grond in deze regio zorgen voor ideale groeiomstandigheden suikerriet. In Motril bevonden zich twee Azucareras, suikerfabrieken. Deze zijn echter niet meer in gebruik.

De Azucarera de Pilar is nu een museum waar je de geschiedenis van de voormalige suiker industrie kunt bekijken. Motril was één van de belangrijkste suikerproducenten in de regio en was gespecialiseerd in de productie van rietsuiker. Het was een belangrijke economische motor voor het gebied en genereerde werkgelegenheid voor veel mensen in de regio.

Tropisch fruit

Tegenwoordig heeft de fruitteelt de bloeiende economie overgenomen en die is grotendeels gebaseerd op tropische fruitbomen. Deze fruitbomen, zoals mango’s, avocado’s, ananas, chirimoya´s, granaatappel en guave, gedijen goed in het mediterrane klimaat van de regio en vormen een belangrijk onderdeel van de agrarische sector van Motril.

De teelt van tropisch fruit biedt werkgelegenheid aan veel mensen in de regio, van boeren en plukkers tot verpakkingspersoneel en transporteurs. Het fruit wordt zowel lokaal geconsumeerd als geëxporteerd naar andere delen van Spanje en Europa, waardoor het een belangrijke bron van inkomsten is voor de lokale boeren. Naast de teelt van tropisch fruit, is Motril ook een belangrijk logistiek centrum voor de distributie van agrarische producten in de regio zoals tomaten, komkommer en snijbonen.

Leuke activiteiten die ik je kan aanraden:

Proef de stoofschotel Zoquillo bij bar Miramar in Torrenueva

Chef Miguel, van het restaurant Miramar, bereidt op traditionele wijze een stoofschotel met inktvis voor je op het strand. Daarbij vertelt hij over zijn vader die visser was en zijn moeder van wie hij de passie voor koken heeft overgenomen. Allereerst kookt Miguel de stukken inktvis in een pan met water, laurier en héél veel knoflook. En in een andere pan wokt hij groenten uit de streek zoals ui, paprika en tomaat. Pas op het laatst wordt de groente bij de vis gevoegd. Dan, na een kwartietje ongeveer, krijg je een heerlijk bord van de stoofschotel vergezeld met een flink stuk brood om te soppen.

Maak geitenkaas bij Ana van El Parranda

Ana is een stoere jonge vrouw die twee jaar geleden de stoute schoenen heeft aangetrokken en een kaasmakerij is begonnen. Ze gebruikt melk van haar vaders geiten voor natuurlijk bereidde jonge geitenkaas, yoghurt, kwark en kruidige smeerseltjes. Je kunt komen kijken hoe ze te werk gaat en je mag ook je eigen kaas maken en later meenemen. Uiteraard wordt er geproefd van de heerlijke kazen voordat je de deur uit gaat.

Pluk je eigen groeten bij boer Manuel

Het minder charmante aanblik in de bergen zijn de kassen in de hele omgeving. Maar die zorgen wel voor een geweldige productie aan groenten die ook naar Nederland wordt geëxporteerd. Boer Manuel neemt je mee door zijn kassen waar je zelf de onbespoten tomaten, komkommers en snijbonen kan plukken. Ook legt hij uit hoe hij insecten op afstand houdt zonder insecticiden te gebruiken. Natuurlijk komt er een bord met verse gesneden tomaten op tafel of een originele tortilla gemaakt met komkommerschillen.

Maak je eigen chocolade bij de rietsuikerfabriek

Miguel Angel van La Virgitana is chocoladefanaat en geeft tijdens de weekenden workshops bij la Azucarera del Pilar waar je je eigen chocolade mag maken. Allereerst geeft hij een kort lesje over de geschiedenis van de suikerfabriek en laat je pure rietsuiker ruiken en cacaobonen proeven. Dan volgt er een chocoladefondue met vruchten uit de streek en tot slot maak je je eigen tablet met 75% chocolade, rietsuiker én olijfolie uit Granada. Je weet niet wat je proeft!

Beleef de visveiling in de haven

Sinds kort kun je de visafslag van Motril bezoeken en de veiling bijwonen. Professionele gidsen geven een rondleiding, vertellen over de visvangst van vroeger en de moderne tijd, laten zien op wat voor soorten de verschillende boten vissen en laten je kennismaken met een nettenboeter die de visnetten repareert. Tot slot mag je op de eerste rij zitten bij de veiling. Bieden mag echter niet. Dat is alleen weggelegd voor de hoogste bieders voor verse vis van restaurants, viswinkels en supermarkten. Er is wel een leuk tentje direct naast de veiling waar je heerlijk tussen de vissers kunt proeven van vis die net is uit zee komt, terwijl de vissers na een zware werkdag daar en pint pakken.

Een leuke bestemming dus Motril voor als je de drukte aan de kust wilt vermijden en het leuk vindt om bij lokale producenten langs te gaan. Een eerder geschreven blog met activiteiten aan de Costa Tropical kun je hier teruglezen. En voor meer experiences die Amaya kan aanraden kun je een kijkje nemen op haar website.

Pasen in Jerez de la Frontera met de locals

Afgelopen week had ik het genoegen om de Semana Santa met de locals in Jerez de la Frontera te mogen vieren. Met een escorte van mooie mannen in pak, die me over alle ins & outs over de tradities vertelde en een glas amontillado met mij dronken, trok ik door de stad. Tussen de regenbuien door bekeken we een processie, schuilden we in een kerk of bar en werd er gezongen en gedanst in een plaatselijke tabanco.

Pasen in Andalusië wordt gevierd als in de rest van Spanje, maar met een Andalusische twist. Veel steden en dorpen organiseren processies met prachtig versierde beelden van Christus en de Maagd Maria. Deze processies vinden plaats door de straten, begeleid door mannen en vrouwen in traditionele gewaden en puntmutsen die trommels en blaasinstrumenten bespelen. De sfeer is plechtig en emotioneel. Naast de religieuze aspecten van Pasen, wordt het ook gezien als een gelegenheid om samen te komen met familie en vrienden. Iedereen geniet van heerlijke maaltijden en traditionele gerechten en van speciale zoetigheden die alleen met Pasen worden gegeten.

Het gezag van de stad overdragen aan de kerk

Als eerste gingen we vanuit het Bodega Tio Pepe hotel naar de Kathedraal waar bij een plechtige ceremonie de burgemeester voor de komende week het gezag over de stad overdroeg aan de Hermandad Cristo de la Viga. Een serieuze aangelegenheid waar zelfs lakeien in rode pakken aan te pas komen. Van de kerk belande we rechtstreeks in bar Jaleo die onlangs zijn deuren had geopend en kwam de tafel vol te staan met de lekkerste tapas. Het werd flink vol in de bar omdat er wat buien losbarsten. Tussen de glaasjes amontillado door werd Google flink geraadpleegd om te kijken welke processie doorgingen en welke werden afgelast.

Pasen in Jerez de la Frontera duurt tien dagen waarin het leven, de dood en de wederopstanding van Jezus wordt herdacht. De Heilige Week start op de zaterdag voor Palmzondag en eindigt op Eerste Paasdag. De stad kent 43 broederschappen die tijdens de week ieder twee processies lopen. Deze genootschappen heten Cofradias en hun broederschappen heten Hermandades die de beelden van Christus én de heilige Maria op een Paso, een soort draagbaar met veel kaarsen en bloemen, ronddragen door de stad. Dat gebeurt precies op hun moment van de week. Gezien het heel veel regende, werden veel processies op het laatste moment afgelast. Een processie krijgt hoogstens een uur uitstel om uit te varen. Kan de Hermandad dan door de weersomstandigheden nog niet van start, dan zullen ze de teleurstelling moeten verwerken en wachten tot het volgende jaar. De broederschappen organiseren de dragers, de musici en de hele organisatie eromheen. Zoals bijvoorbeeld de bloemen die de Paso versieren en helemaal uit Nederland worden ingevlogen. De dragers van de Paso worden Costaleros genoemd. Zij zijn verantwoordelijk dat de Paso sereen en in de maat van de muziek gedragen wordt en weer veilig bij de kerk terugkeert. Voor en achter de processie lopen muzikanten en dragers van kaarsen, kruizen of van een staf. Om het zware gewicht lang te kunnen dragen, gebruiken de costaleros een soort van draagkussen, costals genoemd.

Puntmutsen en klaagliederen

De Nazarenos zijn gekleed in lange gewaden en puntmutsen. Zij zijn degenen die boete doen. Bij iedere processie hoort een andere groep Nazarenos die ieder ook een eigen kleur gewaad en puntmuts dragen. Tijdens de processie door de straten wordt er regelmatig gestopt omdat er vanaf een balkon een zanger of zangeres een Saeta zingt om emoties te uiten. Zelfs als je niet gelovig bent, blijf je niet onberoerd tijdens de zang waarin zoveel passie en emotie ligt. Ik kreeg er in ieder geval kippenvel van, zo mooi.

We hadden het geluk om de tussen de buien door de processie van la Paz de Fátima van dichtbij te kunnen bekijken en trokken daarna naar het Palacio de la Condesa de Casares waar we waren ´s avonds uitgenodigd door de eigenaar van Bodega Cayetano del Pino voor een glaasje en een perfect plekje op een van de balkons waar de zo dichtbij processies voorbij kwamen dat ik ze bijna kon aanraken.

Fiesta de Interés Cultural

Natuurlijk is de Semana Santa een religieuze viering maar Jerez de la Frontera zou niet Jerez zijn als ze tijdens die week niet met de hele familie naar een bar of restaurant gaan. Van de kleinste kleinkinderen tot de oudste grootouders. Er gaan dan heel wat glaasjes amontillado, oloroso en palo cortado doorheen die worden vergezeld van typische gerechten en de traditionele Torrijas gedrenkt in honing en sherry. Tijdens mijn verblijf in Jerez werd ook veel aandacht besteedt aan het culturele aspect van het feest. Denk maar eens aan de beeldhouders, kaarsenmakers, borduursters, restaurateurs, muzikanten en bloemschikkers die allemaal bijdragen tot de grootsheid en emotionele impact van de viering. De Semana Santa is dan ook uitgeroepen tot Fiesta de Interés Cultural.

In de weken voor Pasen wordt er door de Hermandades druk geoefend want het is een hele kunst om al die uren in de maat te blijven lopen, het vaste parcours te blijven volgen en fit te blijven tot het hoogtepunt wanneer uren later de processie weer terugkeert bij de kerk waar ze zijn vertrokken. Langs de vastgestelde routes staan lange tribunes die de toeschouwers een goed zicht geven. Soms zijn deze eigendom van een familie en soms kun je deze huren maar zijn ze al weken voordat de Semana Santa begint al uitverkocht. Een plekje kost al gauw rond de 70 Euro en een palco met 6 á 8 zitplaatsen ongeveer 600 euro voor een week.

Niet iedereen die naar de Semana Santa gaat is gelovig. Je moet het zien als een familietraditie waar je ieder jaar aan meedoet waarbij iedereen een diep respect toont voor hetgeen er voor zijn ogen voltrekt. Een heel sociaal gebeuren dus. Het fijne van Jerez de la Frontera is dat het een wat kleinere stad is en dat je vrij dichtbij de processies kunt komen. Er hangt een gemoedelijke sfeer, iedereen is in goeden doen en doet zijn best zich op zijn paasbest te kleden. Ook jonge knullen in pak en met een stropdas en ijdele jonge meiden met een speciaal voor Pasen aangeschafte nieuwe outfit.

Passie en Devotie

De volgende dag brachten we een bezoek aan verschillende Hermandades en kregen we uitleg van de Hermano Mayor van ieder broederschap. Soms kwamen er families binnen die bloemen brachten en spontaan een gebed opzegde of begonnen te zingen. De passie en devotie waar dat mee gedaan werd, beroerde me. Na een kort bezoek aan het onlangs geopende Lola Flores museum belanden we in een van de bekendste tabancos van de stad. Tegen het middaguur loopt El Pasaje volledig vol met volk voor een aperitiefje en wordt er spontaan flamenco gedanst en gezongen op het podium. Een echte aanrader voor wie de stad gaat bezoeken. Vervolgens gingen we op weg naar de San Mateo kerk waar de straten vol stonden in afwachting of de baar naar buiten zou komen. Net op het moment dat de deuren opengingen begon het opnieuw te regenen en werd het beeld van Jezus in veiligheid gebracht terwijl de menigte een teleurstellende zucht slaakte. Maar ons geduld werd beloond. Opeens klonk er tromgeroffel en getrompetter en kwam de baar naar buiten. God zorgde voor een flinke zonnestraal die het beeld in gouden gloed zette.

Die avond waren we opnieuw te gast in de Palacio, waar we getrakteerd werden op heerlijke sherrysoorten uit eigen bodega en op de eerste rang zaten voor het spektakel. Triest genoeg haalde een aantal Jezus- en Mariabeelden een nat pak en werden verdere processies opnieuw afgelast. Tijd dus voor ons laatste avondmaal in Bar Juanito, een begrip in de stad. Een prachtige afsluiting van een religieus, sociaal en cultureel bezoek aan de nobele stad Jerez.  

Dit zijn de dagen voor de verschillende processies die op vaste uren door de stad trekken:

  1. Viernes de Dolores
  2. Sabado de Pasion
  3. Domingo de Ramos (Palmzondag, intocht van Jezus in Jeruzalem)
  4. Lunes Santo (Jezus verdrijft de kooplieden uit de tempel)
  5. Martes Santo (Jezus kondigt het verraad aan)
  6. Miercoles Santo (Het verraad van Judas)
  7. Jueves Santo (Het laatste avondmaal)
  8. Viernes Santo (De kruiziging)
  9. Sabado Santo (De paaswake)
  10. Domingo de Resurreccion (De wederopstanding)

Tijdens mijn verblijf in Jerez de la Frontera was het eerste dat me opviel dat er zo weinig buitenlandse toeristen op straat waren. Wil je dus ooit een authentieke Semana Santa bijwonen, dan is Jerez een mooie bestemming. Ook als je niet religieus bent is het heel erg de mooie waard de paasweek in Andalusië eens mee te maken en de betekenis achter de rituelen en gebruiken te leren begrijpen. Je kunt rekenen op een prettige sfeer met hartelijke mensen die je rustig uitnodigen in de plaatselijke bar en dan spontaan een stukje flamenco voor je dansen of zingen.

Praktisch

Jerez de la Frontera ligt op een klein uurtje rijden van de steden Sevilla en Cadiz. Vanaf Malaga moet je twee uur rekenen. Via Google Play en App Store kun je de touristguide downloaden. Een handige gids met informatie en tips om Jerez op en top te beleven.

(Muchas gracias Candy, Fran, Juan, Javier, Violeta y Antonio om deze mooie momenten en plekken te delen)

De wijnroute door landelijk Zamora

Zamora is een provincie in het noordwesten van Spanje, gelegen in de regio Castilië en León en wordt gescheiden door de Duero rivier met Portugal. De hoofdstad van de provincie is de gelijknamige stad Zamora. De provincie staat bekend om zijn rijke geschiedenis, prachtige landschappen en charmante dorpjes. Zamora is ook bekend om zijn architectonische erfgoed, waaronder de vele romaanse kerken en kastelen.

Zamora is gelegen op de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela, ook wel bekend als de Santiagoroute en ook op de Zilverroute, in het Spaans; Ruta Via de la Plata. Veel pelgrims die de route afleggen komen door Zamora en kunnen hier genieten van de rijke cultuur, geschiedenis en architectuur van de stad.

Semana Santa in Zamora

De stad Zamora is ook bekend om zijn Paasweek, bekend als Semana Santa, een van de belangrijkste religieuze festivals in de provincie. Tijdens deze week worden verschillende processies, missen en ceremonies gehouden ter herdenking van de passie, dood en opstanding van Jezus Christus.

De straten van Zamora worden versierd met kleurrijke bloemen en gouden versieringen, en veel mensen komen samen om de processies bij te wonen en deel te nemen aan de religieuze festiviteiten. Traditionele paso’s, heilige beelden die door de straten worden gedragen, worden vergezeld door lokale broederschappen gekleed in religieuze gewaden. De sfeer tijdens de Paasweek in Zamora is spiritueel en sereen, met veel devote gelovigen die deelnemen aan de ceremonies en processies. Het is een bijzondere tijd voor de inwoners van de stad en een unieke gelegenheid voor bezoekers om de rijke religieuze tradities van Spanje te ervaren.

Wijn, kaas en de romeinen

Bovendien heeft Zamora haar eigen route; La Ruta del Vino de Zamora en daar wil ik wel eens meer over weten. Daarom begin ik in de hoofdstad met een boeiende rondleiding. De bedoeling van de route is dat je niet alleen wijn drinkt, maar juist meer te weten komt over de geschiedenis, het landschap en niet te vergeten de gastronomie van de streek.

Highlights die ik bezoek zijn:

  1. Kathedraal van Zamora: Deze kathedraal is een van de belangrijkste bezienswaardigheden van Zamora en staat bekend om zijn Romaanse architectuur.
  2. Kasteel van Zamora: Dit middeleeuwse kasteel dateert uit de 12e eeuw en biedt een prachtig uitzicht over de stad.
  3. Plaza Mayor: Dit centrale plein is omringd door historische gebouwen en is een levendige ontmoetingsplaats voor zowel de lokale bevolking als toeristen.
  4. Museo de Zamora: In dit museum kun je alles leren over de geschiedenis en cultuur van Zamora, met tentoonstellingen die teruggaan tot de prehistorie.
  5. Puente de Piedra: Deze stenen brug uit de middeleeuwen overspant de rivier de Duero en is een iconisch symbool van de stad.
  6. Iglesia de San Juan de Puerta Nueva: Deze kerk uit de 12e eeuw is een van de oudste van Zamora en herbergt prachtige gotische en Romaanse architecturale details
  7. Parador van Zamora: Het is gevestigd in een voormalig klooster en biedt prachtige kamers met uitzicht op de stad en de rivier de Duero.

Na de stadwandeling ontmoet ik Eva. Zij is contactpersoon voor de Ruta de Vino de Zamora. We kennen elkaar al een tijdje en we gaan gezellig bijpraten in restaurant Sancho 2. Dit restaurant is een begrip in de stad. Zij staan bekend om hun Kilometro Cero keuken en vleesgerechten die ik steenovens bereid worden, zoals het typische gerecht Lechazo Asado. Op tafel komt een verrukkelijk kaasplankje met lokale kazen waar Zamora ook bekend om is en een flesje Brochero, een lichte lokale Verdejo.

De artisjokken stoofschotel is om je vingers bij af te likken. En de Lechazo Asado die wordt opgediend in een keramieken schaal, is de beste die ik ooit in Spanje heb geproefd. De eigenaar van het restaurant vertelt trots dat hij lid is van de stichting van beste bereiders van Lechazo. Dat hij een van de beste is, verbaast me niets. Eigenlijk heb ik geen ruimte meer voor een nagerecht. Maar volgens Eva moet ik de toch echt een met bakkersroom gevulde caña proeven. Het is waar, Eva heeft niets te veel gezegd. Dan staan we op om een bezoek te brengen aan het geboortedorp van Eva´s grootouders.

Zoete koekjes bakken

Een half uurtje later parkeren we in Corrales del Vino en gaan we op bezoek bij Panaderia Hermanos Coomonte. De bakkersvrouw is één van de laatste die nog ambachtelijk brood en koekjes bakt in een antieke houtoven. We krijgen een schort om en er komt een bak meel, wat eieren, amandelen en een kom suiker op tafel. Daarna volgen we de instructies en kneden we deeg voor traditionele koekjes die daarna in een roodgloeiende oven worden gebakken. De bakkerswinkel blijkt een lokale ontmoetingsplaats te zijn. Terwijl we wachten tot de koekjes klaar zijn, komen er dames uit het dorp voorbij om verse koekjes voor bij de merienda te kopen en een praatje te maken.

Met een tas vol dozen met verschillende soorten koekjes verlaten we een tijdje later de bakkerij en lopen we in hetzelfde dorp naar binnen bij bodega Vinaver. Cristina en haar echtgenoot zijn hun wijnproject een aantal jaren geleden begonnen. Ze hebben buiten het dorp hun eigen wijngaard en onder hun woning een schitterende bodega die je kunt bezoeken. Vol passie vertelt Cristina over hun innovatieve ideeën en prijzen die ze al gewonnen hebben. Een proeverij mag natuurlijk niet ontbreken. En omdat het meriendatijd is heeft de bodeguera er ook maar vast wat schalen chorizo, ham en kaas bijgezet…

Moe maar voldaan rijden we naar La Posada del Buen Camino. Een schattige B&B gelegen naast het kerkje van een boerendorp. De eigenaresse laat me vol trots de kamers zien die ze eigenhandig gedecoreerd heeft en daarna kan ik lekker mijn gang gaan. Ik ben de enige gast, dus heb ik de centrale woonkamer voor me alleen. Na een wandelingetje door het dorp en een glaasje uit de honestybar voor het slapengaan ga ik onder de wol. De volgende morgen word ik wakker door het klepperen van de ooievaar op de kerktoren. Zodra ik de geur van verse koffie opsnuif maak ik me klaar om naar beneden te gaan voor het ontbijt. Er staat een gezellige tafel gedekt met plaatselijk lekkers. Ik heb echter weinig tijd om verder te genieten en te luisteren naar de babbelgrage uitbaatster want voor vandaag staat er een bezoek bij een kaasfabriek gepland.

De jonge Sara staat me al op te wachten bij de kaasmakerij in Fuentesauce. Zij is de directeur van het bedrijf dat ooit is begonnen door haar vader. De schapenkazen van La Antigua zijn bekend tot in de verre omstreken. En niet alleen om hun smaak en eeuwenoude recept van het maken. Ook omdat het bedrijf een duurzame werkwijze heeft die gaat van respect voor het milieu, tot verantwoord omgaan met energie en water en ook door samenwerking met kleine boeren in de omgeving. Na de bezichtiging van de kaasmakerij volgt er natuurlijk een proeverij van hun beste kazen waarvan sommigen wel twee jaar in de rijpkamer hebben gelegen.

Pelgrims op het pad

Tegen de middag rij ik met mijn furgo door naar El Cubo de Tierra de Vino. Het lijkt erop dat alle plaatsjes verweven zijn met wijn want in iedere naam van een dorp dorp komt het woord Vino voor. Ik breng een bezoek aan herberg Torre de Sabre van Filiberto waar ik mijn bus op het erf mag parkeren. Deze eenvoudige herberg is direct gelegen aan de Ruta Vina de la Plata en is ingesteld op pelgrims die de la Plata of de Santiagoroute lopen. Zelf heeft Filiberto de tocht met een van zijn paarden gedaan en daarover vertelt hij in de dorpskroeg terwijl we met een glaasje en een schoteltje gestoofde hanenkammen en kippenmagen de zondagmiddag inluiden.

De namiddag gebruik ik om wat aantekeningen uit te werken en een wandeling over het landgoed met de paarden te maken. Tegen de avond schuif ik aan bij de lange tafel in de tuin waar ik luister naar de verhalen van pelgrims uit verschillende landen. Als de wandelaars en fietsers onder zeil gaan, blijven Filiberto en ik nog even in de tuin zitten waar duizenden krekels hun best doen ons gesprek te overstemmen.

Op de derde dag langs La Ruta del Vino de Zamora rij ik net over de grens van Zamora naar de provincie Salamanca naar een schitterend kasteel. Ik heb de eer gehad er een paar keer te logeren, maar dit keer heb ik een lunchafspraak met Pilar, de directeur van het 15e -eeuwse kasteel dat door de familie is gerestaureerd en omgebouwd tot een sfeervol hotel. Als ik de koele patio binnenkom, komt Pilar net uit de wijngaard. Naast het runnen van het hotel met 27 kamers heeft Pilar haar eigen bodega met heerlijke wijnen die uiteraard in het restaurant geschonken worden. Een nacht logeren in Castillo de Buen Amor kan ik iedereen aanraden die de Ruta Via de la Plata volgt. Het kasteel ligt op 20 minuten van de stad Salamanca en pal langs het wandel en fietspad van de route. Alles valt hier op zijn plaats en de persoonlijke en duurzame werkwijze maken dat dit een plek is waar je je thuis voelt, van eigengemaakte producten kunt genieten en waar rust en relax sleutelwoorden zijn.

Je ziet, de Ruta del Vino de Zamora heeft veel prachtige verborgen plekjes. Het gaat om de route natuurlijk om de wijn die je overal kunt proeven. Maar het gaat zeker ook om traditie, om erfgoed en om heerlijk eten. Je kunt meer lezen over de kaasmakerij van Sara, de pelgrimstocht van Fiiberto en de energieke Pilar van Castillo de Buen Amor in mijn onlangs verschenen boek Duurzaam door Spanje. Voor meer informatie kun je ook kijken op de website van de Ruta Vino de Zamora.

Praktisch

Zamora ligt op de bekende autoroute Ruta de la Plata A66 van Sevilla naar Asturias. Het ligt een klein uurtje rijden vanaf de stad Salamanca. Het is een soort kruispunt waar pelgrims verder naar het noorden trekken om de Ruta de la Plata te voltooien en waar pelgrims op de Santiagoroute afbuigen naar links.

Deze drie heel verschillende logeeradressen kan ik je aanraden:

Hotel- Castillo de Buen Amor- www.buenamor.net

B&B – Posada El Buen Camino– www.posadaelbuencamino.com

Herberg- Torre de Sabre – www.viaplata.org

Fietsen en Wandelen rond Conil

Conil de la Frontera is een van de mooiste en aangenaamste badplaatsen aan de kust van Cadiz. Het heeft een in het oog springend wit centrum dat mooi afsteekt tegen de groene duinstrook met daarachter het stadsstrand Playa de los Bateles. Het vredige kustplaatsje ligt ook nabij het natuurpark van Barbate waarnaar speciale fietsroutes voeren door een decor van stranden, kliffen en pijnbomen. Aan de rand van dit gezellige kustplaatsje ligt Cortijo Fontanilla, een gezellig hotel dat bestaat uit appartementen die gelegen zijn op een prachtig groen landgoed. 

Op verkenning door Conil

Het is fijn slenteren door de Moorse straatjes van het compacte centrum van Conil die omhoog en omlaag kruipen. Je loopt ongetwijfeld aan tegen Arco de la Villa, de enige bewaard gebleven toegangspoort. Evenmin te missen is Torre de Guzmán die beklommen kan worden voor een schitterend uitzicht. Plaza de España is het schattige plein van Conil met genoeg zaakjes voor een koffie of een hapje. Het is ook een aanrader om de uithoeken van Conil op te zoeken. In noordelijke richting kun je bijvoorbeeld een fietstochtje ondernemen naar Parque de La Atalaya, een aantrekkelijk stadspark met een eersteklas uitzicht op de zee. En in zuidelijke richting kun je een kijkje nemen bij de Río Salado. Uitmondend in de zee vormt deze rivier een geliefd gebied om te picknicken of pootje te baden.

Fietsen en wandelen in de omgeving van Conil

Wie in Conil de la Frontera bivakkeert moet zeker op de mountainbike stappen. Ideaal om te genieten van de omringende stranden, kliffen, pijnbomenbossen en buurgemeenten. Je kunt ook oostelijk gaan in de richting van Vejer de la Frontera en Barbate of westelijk in de richting van Cala de Roche en Chiclana de la Frontera. In westelijke richting kun je een decor van ongerepte baaien verwachten waarbij je glijdt over stranden en zanderige wegen en soms gaat via trappen die alleen bij eb toegankelijk zijn. De grootste baai is Cala del Aceite vlak voor de haven van Conil. Ga oostelijk om te genieten van het natuurpark La Breña y Marismas del Barbate met zijn kliffen, bossen en bijzondere fauna. Goed om te weten: in dit gebied bevindt zich een rustiek hotel omringt door tropische tuinen en met het keurmerk ‘bikefriendly’ waar je kunt genieten van schitterende uitzichten op de kust.

Beleef de Almadraba

In de maanden april mei en juni zie je vanaf het strand houten palen die in het water vlak voor de kust zijn uitgezet. Door middel van die palen wordt een doolhof van netten gebouwd, die zijn bedoeld om de rode atun de almadraba te vangen. Deze tonijn trekt gedurende het voorjaar van de Atlantische oceaan naar de Middellandse zee om daar te gaan paren. Zodra zich genoeg vissen in de netten hebben vastgezwommen, vormt een vloot van kleine vissersboten een cirkel en worden de netten omhoog getrokken. Sommige vissers springen in het water om de grote vissen binnen te halen. Er zijn maar vier dorpen langs de kust van Cádiz waar deze visvangst, die Almadraba heet, nog wordt beoefend. De tonijn, die wild gevangen wordt, is een van de grootste delicatessen van het Andalusische kustgebied. Op je fietstocht moet je zeker eens deze heerlijke atun proeven die rauw of heel even dichtgeschroeid geserveerd wordt.

Bike Friendly Hotel Cortijo Fontanilla

Cortijo Fontanilla in Conil heeft onlangs de onderscheiding Bike Territory Tourism uitgereikt gekregen door de Koninklijke Spaanse Wielerfederatie.

Dit landgoed ligt aan de rand van het stadje Conil de la Frontera, vlakbij het Fontanilla-strand en op minder dan een kilometer van de Plaza de España. Het heeft in totaal twintig appartementensuites met voorzieningen als een parkeerplaats, werkplaats en wasruimte voor fietsen, oplaadpunten voor e-bikes, fysiotherapeut, zwembad en solarium. In de bike-werkplaats zijn kluisjes en kun je energierepen en andere supplementen kopen. Je kunt hier veilig je fiets stallen maar het hotel kan ook goede huurfietsen voor je verzorgen, van mountainbike tot ebike. Het ‘Bike Territory’ certificaat van de Koninklijke Spaanse Wielerfederatie is een onderscheiding die wordt toegekend aan gemeenten, bedrijven en toeristische bestemmingen die zich inzetten voor de promotie van de wielersport. Cortijo Fontanilla wil graag tegemoetkomen aan de behoeften van de fietser. Zo kunnen klanten van het hotel hun fiets stallen in een ruimte die wordt bewaakt door videobeelden, en kun je in de werkplaats kleine reparaties uitvoeren. Ook zijn er laadpunten om elektrische fietsen op te laden en een kleine EHBO-kit.

Fijne fiets- en wandelroutes

De staf van het hotel heeft samen met een fietsorganisatie acht routes uitgewerkt die zijn goedgekeurd door de federatie. Het zijn routes van verschillende duur, moeilijkheidsgraad en typologie. Sommige routes gaan langs de kust en over hoge kliffen en anderen door de heuvels langs vlaktes waar je soms oog in oog staat met enorme stieren. Er zijn kleine routes mogelijk van ongeveer 25-30 kilometer en andere van maximaal 180 kilometer die professioneler zijn. Bovendien krijgt de recreatiefietsers tips voor onderweg, Bijvoorbeeld als je naar Medina gaat, vertellen ze waar je kunt stoppen voor een boerenontbijt met het typische brood van Cádiz. De eigenaren van het familiehotel wil graag dat je Conil en Cádiz voor de volle honderd procent ervaart. Rondom Conil kun je ook uitstekend wandelen. Voor wandelingen kun je een kijkje nemen in deze Nederlandstalige wandelgids. In de receptie van het hotel helpen ze je graag op weg.

Conil de la Frontera ligt 47 km vanaf de stad Cadiz en 150 km vanaf Sevilla. Ik loggerde in Cortijo La Fontanilla, dat aan de rand van het stadje ligt. Een groene oase van rust met diverse individuele huisjes compleet ingericht met keuken.

Avenida la Marina Nº2, 11140 Conil de la Frontera, Cadiz

www.cortijofontanilla.com +34 956 441024

Pradorey, wijn van een koninklijk domein

Het Real Sitio de Ventosilla is een wijndomein dat bekend staat om zijn Pradorey wijn.  Dit uitgestrekte landgoed ligt in het hart van de Ribera del Duero. Om precies te zijn in de provincie Burgos, op een paar kilometer van Aranda del Duero, in de gemeente Gumiel de Mercado. Achter deze Real Sitio de Ventosilla gaat echter veel meer schuil. Het is een groot landgoed gewijd aan wijnbouw, veeteelt en landbouw naast de rivier de Duero. Ik bezocht het met mijn furgo en was onder de indruk van de grootsheid, de eenvoud én de heerlijke wijn.

Een bezoek aan het Koninklijke landgoed van Ventosilla

Het landgoed Real Sitio de Ventosilla beslaat bijna 3000 hectare. Dat zijn 3.000 reglementaire voetbalvelden! Een enorm stuk land vol wijngaarden, akkers, landbouw en veestallen die moeilijk van de ene kant naar de andere te lopen zijn.

Een eeuw geleden behoorde het toe aan koningin Isabella de Katholieke. Ook is het landgoed Real Sitio de Ventosilla in de loop van de geschiedenis in handen geweest van vele belangrijke historische figuren. Koningen, markiezen en grote persoonlijkheden hebben ook in de herberg van de Real Sitio de Ventosilla gelogeerd. Koning Filips III verbleef hier bijvoorbeeld om zijn liefde voor de jacht te beoefenen.

Sinds de 16e eeuw was het landgoed in handen van vele eigenaren. Maar in 1989 kocht een jonge landbouwingenieur het met het idee om er wijn te produceren. Op zich heel merkwaardig, want in die tijd had de D.O oorsprongsbenaming Ribera del Duero nog niet het belang dat het vandaag heeft. In die tijd waren de wijnen van La Mancha bijvoorbeeld populairder. Deze jongeman was Javier Cremades Adaro. Hij was het die het wijnhuis Pradorey oprichtte en de basis legde voor een groot wijnproject.

Vandaag de dag kun je het Real Sitio de Ventosilla bezoeken en uit de eerste hand leren hoe Pradorey-wijn wordt gemaakt. Het wijnhuis zelf biedt op zijn website zelfs wijntoeristische ervaringen aan. Maar eerst wil ik je vertellen wat ik heb gezien en wat ik interessant vind aan dit wijnhuis en landgoed.

De wijnmakerij en de Pradorey-wijn

Een paar kilometer van Aranda del Duero, zie je de hoofdingang van het wijnhuis Pradorey. De smeedijzeren hekken zijn indrukwekkend en weerspiegelen de grootsheid van de plek. Als je de weg vervolgt, kom je bij de parkeerplaats van het wijnhuis waar ik de furgo achterlaat.

De Pradorey wijnmakerij is een groot gebouw dat ontworpen is voor wijnproductie. Een onverharde weg omringt de wijnmakerij aan de achterkant, waar een deur is die direct toegang geeft tot de trechter. Op deze manier lossen tractoren de verse druiven die in september en oktober worden geoogst in de trechter. De trechter is een tank met een machine om de bladeren en steeltjes te scheiden.

Wanneer de druiven schoon en vers de wijnmakerij bereiken, worden ze geperst en in roestvrijstalen tanks geplaatst. In deze tanks vindt alcoholische gisting plaats bij een gecontroleerde temperatuur. Dankzij dit natuurlijke chemische proces wordt de druivenmost wijn. Pradorey heeft tientallen van deze tanks die onder toezicht staan van de oenoloog. Hoewel het een eenvoudig proces lijkt, is het zeer complex als het gaat om het maken van verschillende soorten wijn. Bij Pradorey maken ze zelfs meer dan 15 verschillende soorten wijn. Dus elke soort heeft een ander productieproces.

In de wijnmakerij van Pradorey vallen onmiddellijk de grote aardewerken kruiken op. Daarin maken ze wijn met ziel, zoals ze dat vroeger deden. Ook staan er de typisch eikenhouten vaten waar de wijn in rijpt. Er zijn ook grote flessenrekken waar de Pradorey-wijn wordt opgeslagen en verder rijpt voordat hij op de markt wordt gebracht.

De hofkamer van Pradorey

Deze kamer bewaart de beste geheimen van Pradorey. Het is een indrukwekkende ruimte vol kleine nissen waarin de beste wijnen van Pradorey worden bewaard. Hier vind je grote reservas van uitstekende jaargangen. Of experimentele wijnen die ooit het daglicht zullen zien. In het midden van de ruimte staat een prachtige houten tafel met de meest emblematische flessen van Pradorey. Het is dus een perfecte plek om de grootsheid van dit bijzondere wijnhuis te bezichtigen.

Posada del Real Sitio de Ventosilla

De Posada del Real Sitio de Ventosilla ligt op een paar kilometer van de wijnmakerij. Daarom pakke we de bedrijfsjeep en komen we via een hobbelie landweg aan bij het landhuis. Het is een historisch gebouw uit de 17e eeuw. Zoals ik al schreef, is het de thuisbasis geweest van grote historische persoonlijkheden. Het is van onschatbare schoonheid en waarde. Bij de ingang van de herberg is een klein balkon dat gemakkelijk herkenbaar is voor wijnliefhebbers van Pradorey. Het is het embleem en het logo van het merk Pradorey. De wapenschilden van de hertog van Lerma zijn duidelijk zichtbaar aan beide zijden. De tuinen van de Posada del Real Sitio de Ventosilla hebben een kleine kapel. Hier kun je het altaarstuk van San Andrés zien. Het is een anoniem en mysterieus kunstwerk dat de wonderen en het leven van deze heilige vertelt.

De herberg heeft in totaal 18 kamers. Ze hebben allemaal een rustieke en gezellige stijl. De hoge plafonds en brede muren maken de kamers tot een historische en tegelijk een comfortabele ruimte. Ook is er een bar-restaurant en een bibliotheek met open haard. Deze laatste is een plek waar je aangenaam kunt ontspannen terwijl je een boek leest en van een Pradorey-wijn nipt.

Lunchen, dineren of ontbijten in de herberg is een echte belevenis. De meeste producten zijn zelfgemaakt. Ik proefde er verse melk van de eigen koeien, groenten en lokale producten van hoge kwaliteit.

De Duero rivier en de omgeving van het landgoed

Het Real Sitio de Ventosilla landgoed heeft een oppervlakte van bijna 3.000 hectare. Er zijn veel wijngaarden van gemiddeld 30 jaar oud. Op de velden worden verschillende gewassen verbouwd. Daarnaast is er een melkveebedrijf met melkkoeien die hun eigen melk produceren. De koeien produceren niet alleen melk, maar ook mest. Deze mest wordt gebruikt om de honderden hectaren gewassen op de boerderij op een natuurlijke manier te bemesten. Dit voorkomt het gebruik van chemicaliën of kunstmest die schadelijk kunnen zijn voor de planten en het lokale ecosysteem.

Elektriciteit wordt opgewekt in de eigen waterkrachtcentrale naast de rivier de Duero. De kracht van het water maakt het mogelijk om elektriciteit op te wekken voor de hele wijnmakerij, de herberg en de boerderijen op het landgoed. Een geweldig voorbeeld van duurzaamheid en zelfvoorziening. Een ander interessant element is de zogenaamde “Zonnetuin”. Dit is een set zonnepanelen waarmee ze ook hernieuwbare energie kunnen opwekken. Een grote en uitgestrekte omgeving, maar tegelijkertijd duurzaam en van grote waarde. Dit alles met het doel om de beste wijn van de Ribera del Duero te produceren. En ook om de droom van de oprichter, de heer Javier Cremades Adaro, waar te maken.

Pradorey wijnen in de Ribera del Duero

Pradorey wijnen staan synoniem voor kwaliteit. Als je iets meer weet over dit domein, kun die kwaliteit van de wijnen ook begrijpen. Het alcoholische gistingsproces lijkt misschien een eenvoudig proces. Maar als je verschillende soorten wijn moet produceren, wordt het wat ingewikkelder. Pradorey produceert meer dan 15 verschillende soorten wijn. De gisting van de verschillende wijnen vindt plaats in roestvrijstalen tanks bij een gecontroleerde temperatuur. Druivensoorten zoals Tempranillo of Cabernet Sauvignon worden jonge rode wijnen die vervolgens worden gemacereerd en gerijpt in eikenhouten vaten.

Als we een paar uur later het landgoed, de bodega en de posada hebben bezocht, is het tijd voor de wijnproeverij! In een statige kamer met hoge ramen die uitkiken over het domein worden de glazen voor de proeverij klaargezet. DE volgende wijnen mocht ik proeven.

El Buen Alfarero

Dit is een unieke rode wijn gemaakt van Tempranillo en Albillo, die 7 maanden heeft gerijpt in aardewerken kruiken. De wijn heeft intense aroma’s van vers rood fruit, met interessante minerale tonen en nuances. In de mond is hij smakelijk, elegant met goed afgeronde, fluweelzachte tannines.

Pradorey Origen

Dit is een Pradoreywijn bij uitstek. Een rode wijn gemaakt van Tempranillo, Cabernet Sauvignon en Merlot uit de eigen wijngaarden. Hij rijpt ook twee maanden in eiken vaten en één maand in aardewerken kruiken. De populairste en belangrijkste wijn uit het Pradorey-assortiment.

Pradorey Wit

Met het idee om de beste inheemse druivenrassen van het gebied te behouden, is deze witte geproduceerd. Het is een blend van witte druiven die 5 maanden rijpen in betonnen tanks. Het resultaat is een frisse, fijne, evenwichtige en elegante witte wijn die niemand onverschillig laat.

Pradorey Rosé

Deze rosé wijn verrast vanaf de eerste slok. Zijn hoge aromatische concentratie van fruitige noten vermengd met subtiele vanilletonen maken hem ideaal. Een elegante roséwijn, zeer romig in de mond.

Single Vineyard Wijnen

Pradorey Finca Valdelayegua

Dit is de crianza van Pradorey. De druiven komen van Finca Valdelayegua, het grootste domein van de wijnmakerij. Hier worden honderden Tempranillo en Merlot wijnstokken dagelijks vertroeteld om deze heerlijke wijn te produceren. In de kelder rijpt de wijn na de gisting 12 maanden in Franse en Amerikaanse eikenhouten vaten. Het resultaat is een crianza wijn uit Ribera del Duero vol fruitige, elegante en smaakvolle aroma’s.

Pradorey Real Sitio de Ventosilla

Ze noemen deze wijn de uitzonderlijke omdat die alleen wordt geproduceerd tijdens uitzonderlijke wijnjaren. In feite zijn er pas drie geproduceerd: 1999, 2004 en 2009. Een authentieke en spectaculaire Gran Reserva wijn gemaakt van de beste Tempranillo, Cabernet Sauvignon en Merlot wijnstokken. De wijn rijpt minimaal 24 maanden in Franse eiken vaten en ondergaat een lange evolutie in de fles.

Ik kan een bezoek en proeverij bij Pradorey zonder meer aanraden. Kun je er blijven logeren dan is dat nog beter. Dat maakt de ervaring helemaal compleet. Ik sliep in de furgo en reed daarna door na het historische stadje Aranda del Duero. Natuurlijk met wat flesjes Pradorey in de furgo om later thuis nog eens helemaal na te genieten. Pradorey staat al jaren op mijn lijstje van favoriete Ribera del Duero wijnen.

Je kunt de bodega en het landgoed van Pradorey bezoeken. Het is belangrijk om vooraf een afspraak te maken: +34. 947546900

Carretera CL-619 km 66.1 Gumiel de Mercado , In de provincie Burgos

Een dag varen in pure luxe met de Astondoa Ax8

Astondoa is een wereldberoemde botenfabrikant, met een lange en illustere geschiedenis in het bouwen van de beste schepen op de markt. Opgericht in 1916 in Baskenland, Spanje, produceert Astondoa al meer dan een eeuw boten van hoge kwaliteit. Van luxe jachten tot vissersboten-
Het merk staat synoniem voor kwaliteit en vakmanschap. Hun boten zijn gebouwd om lang mee te gaan, met een focus op veiligheid en prestaties. Het bedrijf beroept zich op toewijding aan innovatie, en hun schepen zijn ontworpen om zowel stijlvol als functioneel te zijn. Astondoa boten staan ook bekend om hun luxueuze interieurs, met high-end materialen en afwerkingen.

Eind vorig jaar werd ik uitgenodigd voor de presentatie van hun nieuwste parel, de Ax8. Er was er nog maar één van gebouwd en een proefvaart was in het weekend inbegrepen. De avond voordat de trossen los werden gegooid, werd er flink uitgepakt tijdens de presentatie en het gala kwam de pers niets tekort aan luxe hapjes en drankjw.

Een stukje varen in een James Bond film

Wat denk je, vind je hem mooi? Slechts een paar seconden nadat ik de volgende morgen aan boord van de gloednieuwe Ax8 ben gestapt, staat de huidige Chief Operating Officer, Ione Astondoa, voor me om me met een glimlach elk detail van het nieuwe crossover-model van de Spaanse scheepswerf te vertellen. Samen met haar vader en CEO van het merk, Jesús Astondoa, vertegenwoordigt zij de nieuwe generatie van de scheepswerf met meer dan een eeuw geschiedenis. Hun werf in Santa Pola, Alicante, is in staat om de essentie van oude traditie in de 21e eeuw vast te leggen.

De Spaanse scheepswerf scoort hoge ogen met de lancering van de Ax8, haar nieuwe meesterwerk. Dit nieuwe jacht biedt pure luxe, ruimte, comfort en elegantie op volle zee.

Avant-gardistisch ontwerp, ongeëvenaarde elegantie

Met een lengte van 24 meter en een waterlijnbreedte van 6 meter onderscheidt de Ax8 zich als een uniek juweel in zijn segment. Het ontwerp, in samenwerking met de prestigieuze ontwerper Cristiano Gatto, weerspiegelt de evolutie van de eeuwenoude Astondoa-stijl en combineert de essentiële lijnen van het merk met een vleugje avant-gardistische nautische stijl. Een schip om op elegante wijze van het leven op zee te genieten. Twee ruime zonnedekken op het hoofddek en de flybridge bieden de mogelijkheden om te socializen en te genieten van de zee vanaf verschillende hoogtes. De royale achtercockpit herbergt een eet- en chill-outgedeelte, met uitzicht op de beach club via een glazen paneel.

Een tochtje door het schip laat zien dat ook onderdeks aan alle details is gedacht. Op het benedendek bevinden zich de VIP-hutten, samen met een gastenhut van royale afmetingen en elk met ruime eigen badkamer. Door de flexibele indeling kan de eigenaar de slaapruimte aanpassen met een of twee extra hutten. Daarnaast heeft de Ax8 ook nog eens twee hutten voor de bemanning.

Technische details

Styling: Cristiano Gatto Ontwerp

Motor: Volvo Penta IPS 1350 (standaard)

Hoofdafmetingen: Totale lengte 24,46 meter; Maximale breedte 6,22 meter; Maximale diepgang tot schroeven 1,65 meter

Capaciteit: Brandstof 7.000 liter; Water 1.500 liter

Maximaal aantal personen aan boord: 18

Hutten 4 + 2

Leuk om eens mee te maken, en indrukwekkend hoe het schip tot in de details is afgewerkt. Maar duurzaam allerminst. Het schip is inmiddels verkocht, maar er is niet bekend aan wie. Wel weet ik dat het een Atlantische oversteek heeft gemaakt. Op de scheepswerf in Santa Pola wachten ze met smart op de volgende bestelling. Maar ze zitten niet stil. Ondertussen wordt er hard gewerkt aan het volgende model. En ik wacht geduldig op de volgende uitnodiging…

Duurzaam door Spanje

Duurzaam door Spanje is een boek boordevol inspirerende verhalen en foto´s voor mensen die houden reizen door Spanje en de duurzame kant buiten de gebaande paden van het land willen leren kennen.

Door middel van 35 portretten over gepassioneerde ondernemers, die een duurzame invulling aan toerisme geven, neem ik je mee naar prachtige onontdekte plekken.

Duurzaam reizen is meer dan ecotoerisme of de keuze van je vervoer. Duurzaam op vakantie gaat ook over bewuste keuzes rond eten en drinken en waar je overnacht. Over respect voor de natuur, voor dieren, over oog voor de lokale cultuur en omstandigheden. Met andere keuzes maak je meer inpact.

Het is onmogelijk om geen voetdruk achter te laten wanneer je op reis gaat. Wél kan je die ecologische voetafdruk kleiner maken door verantwoorde keuzes te maken. Met kleine keuzes en aanpassingen kan je een groot verschil maken.

In 2023 maakte ik met mijn camperbusje een roadtrip door Spanje om Spaanse ondernemers te interviewen over hun leven en hun werk en waarom ze daarvoor gekozen hadden. Het resultaat? Prachtige verhalen over bevlogen mensen die staan voor het behoud van natuur, cultuur, tradities en samenwerking met lokale producenten en bevolking. Voor mij betekent duurzaam reizen dat je keuzes maakt, bedachtzaam omgaat met de natuur, zoveel mogelijk rekening houdt met het milieu en zorgt voor zo min mogelijk impact op de lokale bevolking. Maar ook dat je lokaal gerechten consumeert en lokaal je inkopen doet. Noem het duurzaam reizen, verantwoord reizen, bewust reizen of reizen met een minimale footprint.

In Duurzaam door Spanje deel ik deze verhalen en ervaringen met je. Zodat je inspiratie kunt opdoen. In Spanje zijn ze er klaar voor. Ze zullen je met Spaanse hartelijkheid ontvangen!

***Bestel nu het boek***

Geplande boekpresentaties:

6 maart Congreso Ecoturismo, Priego de Cordoba, Cordoba

22 maart Torre del Mar , Malaga

24 april Islantilla, Huelva

Je kunt voor vragen, interviews of presentaties contact met me opnemen

Overnachten op het water in een boathouse in Andalusië

Het is de droom van menig persoon; wonen op een woonboot. Altijd op het water zijn, altijd vrij uitzicht hebben en de natuur of juist de stad om je heen. Heerlijk! Maar daarnaast vergt zo’n thuis ook behoorlijk wat onderhoud, en is het lang niet voor niet iedereen weggelegd. Maar geen nood: tegenwoordig kun je er in Spanje ook voor kiezen om gewoon eens een paar nachten te overnachten op een boot. Heb je wel alle lusten, maar niet de lasten.

Wonen op het water

Ik ben geboren en getogen op een woonboot. Mijn ouders lieten een woonboot bouwen net voordat ik geboren werd en in een kanaal in Purmerend heb ik tot mijn 21e gewoond. De eerste jaren met uitzicht op de weilanden, die helaas later plaats moesten maken voor woonwijken. Na mijn studietijd ben ik gaan wonen op een oud vrachtschip, een klipper, en lag ik in Vreeland, Purmerend en in Eemnes. Wonen op het water was voor mij heel gewoon, tot ik op mijn negenentwintigste naar Spanje vertrok. Het was een geweldige tijd en het is vooral het gevoel van vrijheid die me uit mijn jeugd is bijgebleven. In de zomer sprong ik zo via het raam van mijn kamer het water in voor een zwempartij en in de winter trok ik mijn schaatsen aan en stond ik vanuit mijn kamer in twee stappen op het ijs.

Terwijl je woonboot dobbert op het water word je langzaam in slaap gewiegd door de golven, een bijzondere ervaring. Overnachten op een woonboot kan tegenwoordig als recreatie en kan eenvoudig of juist heel luxe. En wie wil er nu niet zo wakker worden? Je zit op een unieke plek en slaapt in een ruimte met een heel eigen karakter. Het is niet zo anoniem als een hotelkamer waar je tussen muren in zit op een van die duizenden plekjes waar eigenlijk toch alles min of meer hetzelfde is. Een woonboot is altijd uniek. Je weet ook nooit precies wat je kunt verwachten, dat is wat het ook iets spannends geeft. Je stapt een totaal andere wereld binnen.

Op uitnodiging van Boathaus Mediterranean logeer ik een paar dagen op het water aan de voet van de enorme rots van Gibraltar. De haven waar de 20 woonboten liggen is nog net Spanje, en valt onder de plaats La Linea. Vanaf de boot is het maar 200 meter lopen naar de grens van de U.K, dat is een grappig idee. Het leuke van Boathaus Mediterranean is dat alle woonboten een andere kleur hebben. Het ziet er gezellig uit en je ziet de gekleurde boten al vanaf een afstand.

Leuk is het inderdaad, want terwijl een paar honderd meter verderop de toeristen in Gibraltar over elkaar heen tuimelen, voel ik me hier op de steiger als in een piepklein dorpje waarvan ik twee dagen inwoner ben. Wanneer ik de code van het slot van mijn drijvend verblijf intik, ontdek ik een kamer waar menig hotel jaloers op zou zijn. Een knus onderkomen omringt door hout in plaats van stenen muren. Hier overnacht ik comfortabel zonder ook maar een sprankje saai. Want op een woonboot is werkelijk niets gewoon.

Hoteldebotel

De overnachting op de boot, met het comfort van een huis, brengt veel herinneringen boven terwijl ik geniet van de rust op het water in de jachthaven. Het ontbreekt me aan niets op de boot, ook wel een Tiny house genoemd. De woonkamer heeft een eethoek en een bedbank met gezellige kleuren en veel geel. Overal zijn ramen, dus het is er lekker licht. Er is een complete open keuken aanwezig met alle moderne voorzieningen en uit de kraan komt gewoon drinkwater. In de slaapkamer staat een ruim bed van 2 meter bij 1,6 meter. Vanuit het bed kijk je direct op het water. De boot beschikt ook over uitstekende eigen sanitaire voorzieningen met een luxe massagedouche, toilet en wastafel én ritualsproducten. Privacy is gegarandeerd, overal hangen gordijnen. Bijzonder is natuurlijk het eigen dakterras. Hier geniet ik van de bootjes en mooie motorjachten in de jachthaven maar ook van de natuur.

Vanaf het eerste moment dat ik op de boot stapt voel ik me thuis. Ondanks de beperkte ruimte heeft Boathaus Mediterranean het voor elkaar gekregen om de boot warm en knus aan te laten voelen. Door de vele ramen komt het zonlicht naar binnen. Overal waar ik kijk hangen- en staan leuke spulletjes. En alles dat ik nodig heb tijdens mijn verblijf is aanwezig. Uiteraard is er ook Wifi, wat wil een mens nog meer? Zachtjes deint de boot zo nu en dan op en neer. Wind door mijn haren en warme zonnestralen op mijn huid. Ik geniet van de ligbedden op het dakterras en mijn leesboek. Met de wind drijven de geluiden van de zee mijn kant op. Touwen van de boten om mij heen tikken tegen de masten. Vlaggen wapperen in de wind. 

In La Linea dobbert de houseboat gemoedelijk aan de steiger. Af en toe springt er een vis. Een televisie is niet aanwezig maar die heb ik ook niet nodig, ik geniet een weekend lang van schrijven, lezen en muziek luisteren. In de avond klim ik het dakterras op met een drankje. Honderden spreeuwen ‘dansen’ boven het water en zoeken daarna een plekje voor de nacht. Voordat het tijd is om te genieten van de donkere sterrenhemel is het eerst tijd voor de zonsondergang. Het weer rondom Gibraltar is ideaal om sterren te kijken. Van de 365 dagen die een jaar telt zijn er maar liefst 300 heldere en onbewolkte nachten per jaar. In de ochtend geniet ik met een kop koffie in mijn handen van de zonsopkomst. Dit is zeker voor herhaling vatbaar.

Zwemmen, zeilen en zonnen

Je kunt een drijvend vakantiehuis reserveren met één of met twee slaapkamers en de luxe van één of twee badkamers. De bedden zijn opgemaakt bij aankomst en het bed- en badlinnen ligt voor je klaar. De zithoek in de open living bied je een fantastisch uitzicht over het water. De keuken is meer dan compleet uitgerust met een inductiekookplaat, magnetron, Dolce Gusto apparaat, waterkoker en toaster.

Het zo ‘groen’ mogelijk bouwen van de woonboten werd de missie én de uitdaging, en die missie is geslaagd. Kies je voor logeren bij Boathaus Mediterranean, dan kies je niet alleen voor een unieke vakantie op het water, je kiest ook voor duurzaam, comfort en energiebewust. Er zijn namelijk duurzame materialen gebruikt, er wordt gevraagd zuinig met water om te gaan en verlichting gaat met spaarlampen.

Zwemmen, zeilen, visjes vangen, over het water turen, naar voorbijvarende bootjes staren, de zonsondergang bewonderen: Het verblijf biedt zoveel plezier op en rond het water, meer is er niet nodig voor een geslaagd uitje. Overdag is er volop reuring op het water, ‘s avonds is het hier pikkedonker en stil. Op de geluiden van de natuur na. Aan de steiger liggen twintig woonboten op een rij, maar met voldoende afstand voor prettige privacy. Eén ding hebben al deze woonboten gemeen: Het is een ervaring met een verhaal. Als je thuiskomt weet je zeker dat je iets te vertellen hebt!

Digitaal drijven

Voor aankomst in de haven krijg je veel informatie via whatsapp met de leukste tips voor wat je allemaal kan zien en doen rondom het meer, inclusief de leukste restaurants en cafés in de omgeving van de woonboot. De meeste tips zijn op loopafstand van de haven.

In- en uitchecken gebeurt digitaal. Je krijgt een code om op de steiger te kunnen komen en een andere code voor toegang op de boot. Op de boot staan ook twee gratis fietsen klaar om de omgeving te kunnen verkennen of voor een tochtje door Gibraltar. Wat ik ook erg prettig vind is dat de auto op de bewaakte kade kan staan en dat je met een digitale kaart kosteloos kunt parkeren en zo vaak je wilt de parking kunt verlaten en betreden.

Overigens, de accommodatie is ook nog eens pet-friendly en in de buurt is er een strand waar honden het hele jaar toegang hebben.

Natuurlijk is het een aanrader om wat meer van de omgeving te gaan zien:

  • Zoals als eerder aangegeven, met Gibraltar op steenworp afstand, ga je natuurlijk lopend, op de fiets of met de auto even een kijkje nemen in de U.K.
  • La Linea ligt in de provincie Cadiz dus het is echt de moeite waard de kust van Cadiz, links van La Linea te ontdekken en visgerechten te proeven.
  • Rechts van La Linea ligt de kust van Malaga met de golfbestemming San Roque en Sotogrande of de gezellige stad Estepona
  • Het binnenland wordt El Campo de Gibraltar genoemd, wat je daar absoluut moet bezoeken is Castellar de la Frontera, een in een fort gelegen dorp en Finca La Almoraima, een enorm landgoed met een oude cortijo waar je geweldig kunt lunchen of op de patio gezellig wat kunt drinken.

Praktisch:

Je bereikt Boathaus Mediterranean via de A7, zowel vanaf de provincie Cadiz als de provincie Malaga en je neemt bij San Roque de afslag CA 34 naar Gibraltar. Net voor de grens met Gibraltar sla je rechtsaf naar jachthaven Puerto Marina Alcaidesa en kun je parkeren vlakbij de steiger van de boathouses.

Adres en meer informatie:

Av. Príncipe de Asturias, 11300 La Línea de la Concepción, Cádiz

www.boat-haus.com

info@boat-haus.com

T +34 673 569012

Het aan de bergen vastgeplakte witte dorp Zuheros

Zoals zo vele dorpjes kan je hier ook spreken van een wit dorp met een wirwar van smalle straatjes. Maar toch wel een dorp met een heel bijzondere ligging, het kleeft als het ware tegen de rotsen van de Sierra Subbética. En de kasteelruïne zal je meteen opvallen. Maar Zuheros is ook bekend om zijn vleermuizengrot, de Cueva de los Murciélagos, 4 km buiten het dorp. Het is een druipsteengrot en heeft zijn naam gekregen doordat er vleermuizen in overwinteren. Zuheros is een perfecte uitvalsbasis om wandelingen te maken in het natuurgebied en als etappe voor de fietsroute Via Verde. In het dorp is er ook nog een museum over de opgravingen uit de regio, vooral uit de grotten.

Het prachtige witte dorp ligt ten zuiden van de stad Cordoba en ten noorden van Malaga, binnen de grenzen van het Parque Natural Sierra Subbetica met een buitengewoon mooie natuur. Het is een wandelparadijs, met één van de grootste kolonies griffioengieren van Spanje! De kalkrotsen in het park hebben gezorgd voor een grillig contrasterend landschap met heuvels die zijn bedekt met wijngaarden en olijfboomgaarden. Zuheros staat op de lijst van Pueblos mas bonitos de España, mooiste dorpen van Spanje. In 2003 is het ook uitgeroepen tot cultureel erfgoed. De laatste jaren heeft het plattelandstoerisme Zuheros grote erkenning gegeven. Het dorp wordt desondanks niet door toeristen overlopen en heeft zijn authenticiteit en charme behouden.

Het is een klein dorp met 900 inwoners en ligt prachtig tegen een helling met bovenop de 9e -eeuwse kasteeltoren die je al van heinde en ver ziet liggen. Zuheros is een van die plaatsjes die door de tijd de charme van een ander tijdperk heeft weten te behouden. De smalle kronkelstraatjes met witgekalkte huizen en gele daken lopen tegen de heuvel op. De belangrijkste agrarische activiteit van het dorp is de olijventeelt. Aan de rand van het dorp is een olijfoliecoöperatie gevestigd. 

Schrik niet maar dit gebied is vooral bekend bij ornithologen (vogelkenners) voor zijn gieren, slechtvalken en steenarenden. Geen nood als je liever naar de grond kijkt want ook daar kom je aan je trekken. Er is een heel rijke fauna met o.a. wilde geiten en vossen, en flora met een rijke variatie aan eiken, mossen en zeldzame orchideeën. Dit maakt de Sierra Subbética uniek in Andalusië en zelfs geheel Spanje.

Ontdek het dorp te voet

  • Plaza de la Paz 
    Bovenaan in het dorp ligt de Plaza de la Paz, een natuurlijk uitkijkpunt, met een fantastisch uitzicht op het dal met olijfbomen, de bergen en het Moose kasteel. Hiervandaan kan je de wandelaars/fietsers zien, die de metalen brug over de Vía Verde, passeren. Op het plein bevindt zich een restaurant met terras waar het uitstekend vertoeven is.
  • Archeologisch Museum 
    Op het Plaza de la Paz staat het Archeologisch Museum. Het bestaat uit een tentoonstelling van prehistorische- en historische voorwerpen die voornamelijk zijn gevonden in de Cueva de los Murciélagos. Bezoekers kunnen keramiek al uit de Neolithische periode bekijken. Opvallend zijn ook de materialen uit de koper- en bronstijd.
  • Moors Kasteel 
    Het kleine kasteel, genesteld in rotsen, ligt op een bevoorrechte positie, op het Plaza del Paz. Het is in de 9e eeuw gebouwd door de Moren en herbergt nu overblijfselen van een paleis in renaissancestijl.
  • Parroquia de Nuestra Señora de los Remedios
    Deze kerk werd in 1590 gebouwd, en in 1696 werd het barokke altaarstuk toegevoegd. In de 18e eeuw werd een reeks hervormingen doorgevoerd en in 1795 werd de klokkentoren toegevoegd. Het gebouw is in zijn huidige staat te zien aan de Calle Horno o Párroco Rafael Linares
  • Spannende hangbrug. Onderlangs het dorp loopt een wandelpad. Hier ga je over een ijzeren hangbrug die boven een enorme kloof hangt. Heerlijk voor een ontspannende avond- of ochtendwandeling. Duur ongeveer een half uur.

Wat moet je echt zien en doen in de omgeving van Zuheros

  • Bezoek de Vleermuizengrot (Cueva de los Murciélagos)
    Vier km ten zuiden van het dorp bevindt zich een complex van druipsteengrotten. In een diepe holte huist één van de grootste vleermuizenkolonies van Andalusië. Er zijn sporen gevonden van de prehistorische mens en ook grotschilderingen. Om de grot te bezoeken moet je wel even reserveren.

Proef de geweldige geitenkaas.

Het dorp staat ook bekend om zijn kaasfabriek; Los Balanchares, met lokaal gefokte geiten uit de Sierras die de melk leveren voor dit internationaal bekende product. Kaas kan rechtstreeks bij de fabriek worden gekocht. En je kunt heerlijk eten in hun restaurant en de verschillende kazen proeven. Ook is er in Zuheros ieder jaar de Feria de Queso waar je alle geitenkazen uit de omgeving kunt proeven. Deze wordt jaarlijks op het derde weekend van september gehouden.

  • Fietsroute Via Verde del Aceite

Het geasfalteerde fiets- en wandelpad dat ca. 60 km lang is, loopt langs Zuheros. Er zijn geen zware hellingen want het volgt een oude spoorlijn. De Via Verde loopt daardoor ook niet door het dorp Zuheros want dat ligt op een helling. Deze fietsroute in Andalusië is gewoonweg prachtig. Ze brengt je langs oude treinstations, viaducten en tunnels met tussendoor een zeer wisselend panorama. Op de kaart van de Sierra Subbética is ze aangeduid met een rode lijn.

Die spoorlijn, waar nu het traject van de Via Verde loopt, kwam tot stand om Jaén te ontsluiten en te verbinden met de andere lijnen in Andalusië. Het eerste idee werd gelanceerd in 1852. De werken werden gestart in 1881 en het heeft geduurd tot 1893 vooraleer Jaén verbonden werd met Cabra. De lijn kreeg de naam Tren del Aceite en vervoerde hoofdzakelijk olijfolie in tankwagens. Omdat het geen groot succes was en de economie door de spoorlijn niet opleefde zoals men gehoopt had, werd ze buiten werking gesteld in 1936. Vanuit Zuheros ben je in 5 autominuten in het plaatsje Doña Mencia. Langs de fietsroute ligt het Centro Cicloturista Sierra Subbetica. Hier kun je fietsen huren en meer informatie krijgen.

  • Proef de Montilla- Moriles wijn

Aan de rand van de Sierra Subbetica ligt het plaatsje Montilla waar veel bodega´s zijn. Je kunt er verschillende proeverijen reserveren. Maar ook in Doña Mencia heb je de mogelijkheid om te proeven. En tegelijkertijd het Museo del Vino te bezoeken. Logeer in het hotel Zuhayra in Zuheros dat ik je aanraad, dan kan de receptie een gratis bezoek en de proeverij voor je reserveren.

  • Leer een van de beste olijfolie ter wereld kennen

Het hoogtepunt van Sierra Subbetica is dan toch echt het leren kennen van olijfbomen en wat de olijfolie van deze streek zo speciaal maakt. Als de beste olijfolie ter wereld in Sierra Subbetica gemaakt wordt dan moet je daar meer van weten toch? Leer tijdens een proeverij hoe je de beste kwaliteit kan herkennen van de Extra Vierge olijfolie. En waar de olijf aan moet voldoen om deze naam te mogen dragen. Ook dit kunnen ze voor je organiseren vanuit of in het hotel.

Praktische zaken

Zuheros ligt tussen Malaga en Cordoba in. Het beste is er met de auto heen te gaan, busverbinding is er wel maar de frequentie is schaars.

Op de website www.destinosubbetica.es vind je alle accommodatiemogelijkheden. Mijn vaste hotel is Zuhayra, een gemoedelijk en gezellig familiehotel midden in het dorp van Zuheros. Behalve dat je er heerlijk rustig kunt slapen, hebben ze een geweldige seizoen keuken. Bovendien helpen ze je met al je uitstapjes, wandel-of fietstochten of reserveringen van fietsen, de grot of musea. Ik kom er al jaren!

De smakelijke schatten van El Bierzo

El Bierzo is de meest noordelijke streek van Castilla y Leon. Eigenlijk is het buitenbeentje van het Castiliaanse wijngebied. De streek ligt in de provincie Leon, helemaal ten noorden van de Duero vallei en tegen de grens van Galicië. Het is de thuisbasis van een soort overgangswijn die tussen de lichte, fruitige stijl van Galicië en de serieuze zwaargewichten van de Duero valt.

De wijnstokken van de godello- en menciadruif staan voornamelijk op een hoogte van rond de 500 meter, langs de rivierdalen van de Sil op hellingen en terrassen. De druiven ontwikkelen zich in het milde, gematigde klimaat van Galicië én het warme landklimaat van de Duero, met ruim voldoende neerslag en een temperatuur tot ongeveer 30 graden. Ik ging op zoek naar de bodega´s en onderweg ontdekte ik dat El Bierzo een schatkist vol verrassingen is. Ook loopt de Camino de Santiago er doorheen, bevat de regio prachtige natuurparken, diepe verloren valleien, kastelen, kloosters en vooral geweldige producten die uitnodigen om te proeven. Zoals kastanjes, goudrenetten, conferenceperen, gegrilde paprika’s, vele soorten worsten en de bekende Botillo.

Je kunt er wandelen en fietsen door natuurlijke juwelen zoals Las Médulas, de grootste open goudmijnen van de Romeinen, uitgeroepen tot werelderfgoed door Unesco, of Los Ancares, een nationaal reservaat met bossen en rijke fauna.

  • Wat je niet mag missen:

De tempeliersstad Ponferrada

Mijn uitgangspunt was de stad Ponferrada met haar belangrijkste bezienswaardigheid; het kasteel van Ponferrrada: het zogenaamde Castillo de los Templarios, oftewel het Tempelierskasteel. Het in Romaanse stijl gebouwde fort, dat dateert uit de twaalfde eeuw, is in de middeleeuwen namelijk een hele tijd het hoofdkwartier geweest van de Tempeliers, een militair-religieuze orde die tijdens de Reconquista gevochten heeft voor de koning van Leon. Het is een indrukwekkende vestiging, die gebouwd is op de plek van een eerdere ommuurde Keltische nederzetting, een zogenaamde castro. Van het kasteel zijn de buitenmuren, torens plus een aantal vertrekken bewaard gebleven. Het is zeer de moeite waard om een bezoek aan het kasteel te brengen en je te verdiepen in de Tempeliersgeschiedenis. In juni wordt in de stad ieder jaar de Tempeliersnacht gevierd.

Als je Ponferrada bezoekt, wandel vanaf het kasteel dan ook even vanaf de Plaza de la Virgen de la Encina door de Calle del Reloj, die zijn naam te danken heeft aan de klokkentoren aan het einde van de straat. Aan het einde van deze straat bevindt zich aan de rechterkant, net vóór de klokkentoren, de voormalige gevangenis waarin tegenwoordig het Museo del Bierzo gevestigd is. Wil je meer over de prachtige El Bierzo streek in het westen van de provincie León te weten komen, bezoek dan zeker even het museum! De Calle del Reloj komt tenslotte uit op het Plaza del Ayuntamiento plein, het centrale plein dat genoemd is naar het mooie oude gemeentehuis op het plein en waarop een gezellige terrasjes liggen.

De goudmijnen van Las Medulas

Deze rotsformaties zijn ontstaan nadat er in de eerste en tweede eeuw na Christus op grote schaal goud gedolven is. In die tijd was Las Médulas namelijk de belangrijkste goudmijn in het Romeinse Rijk! Aangezien het goud er verspreid zat over verschillende moeilijk te bereiken lagen, bedachten de Romeinen een techniek (de zogenaamde Ruina Montium techniek) om het uit de bergen te winnen: zij doorboorden de berg en lieten er vervolgens grote hoeveelheden water doorheen lopen, die de berg letterlijk in deed storten. Dit water werd via een uitgebreid systeem van waterreservoirs, dammen plus kanalen met een lengte van meer dan 100 kilometer uit de noordelijker gelegen bergen van de Sierra de La Cabrera gehaald. Toen er in de derde eeuw na Christus interessantere goudgebieden ontdekt werden, verlieten de Romeinen Las Médulas en lieten zij een verwoest landschap van meer dan 10 vierkante kilometer achter.

Doordat de vroegere goudmijnen in een afgelegen ruraal gebied in Spanje liggen waarin door de eeuwen nauwelijks mensen gewoond hebben, zijn de mijnen plus het eromheen liggende landschap ontzettend goed bewaard gebleven. Las Médulas is zelfs ‘s werelds best bewaarde mijnbouwgebied uit de Grieks-Romeinse tijd! Ook delen van het aangelegde watersysteem dat gebouwd is geworden om het goud uit te bergen te kunnen spoelen bestaan tegenwoordig nog. Vanwege zijn unieke karakter heeft dit gebied in 1997 een plekje op de Werelderfgoedlijst van Unesco heeft verworven.

De pelgrimsplaats Molinaseca

Molinaseca heeft mijn hart gestolen. Ik heb er twee keer een nacht doorgebracht met mijn camperbus, op een rustig gelegen camperplaats met voorzieningen tussen de hoofdstraat en het bos waar je heerlijk kunt wandelen. Alles in het dorp met twee lange straten en knusse vakman huisjes staat in het teken van de Camino de Santiago die er doorheen loopt. Het is een rustpunt na de etappe vanaf Astorga en een oase van rust en serene gezelligheid. De wandelaars komen het dorp binnen via de Puente de Peregrinos. Er is een rijk aanbod van accommodaties, van herbergen tot kamers en een landelijk hotel. En ook de paar bakkers en kruidenierszaken zijn ingespeeld op de behoeften van de bedevaartgangers.

In de loop van de dag stromen de wandelaars binnen en ´s avonds is het een knusse drukte op de terrasjes en in de restaurants. Naast de stenen brug is een groot grasveld. Van daaruit kun je de heldere rivier Meruelo in duiken die langs het dorp stroomt. In de zomer wordt de plek ook veel gebruikt door de bewoners van het dorp en is het daar een gemoedelijke drukte.

De geschiedenis van Villafranca del Bierzo

Hoewel Ponferrada de hoofdstad en het economische epicentrum van de regio is, is Villafranca del Bierzo de historische hoofdstad en verbergt het een artistiek erfgoed dat een rustig en ontspannen bezoek zeker waard is. Villafranca del Bierzo ontleent haar naam aan Franse immigranten die na de Reconquista de streek (her)bevolkten en een burcht bouwden. Villafranca werd zo een etappeplaats van de Camino. In later eeuwen was het de hoofdstad van een graafschap.

Je vindt hier de Santiagokerk uit 1186, de 16de -eeuwse burcht, de authentieke Calle del Agua, de Plaza Mayor, de San Nicolaskerk, een Jezuïetenklooster en een vroegere kloosterkerk van San Francisco. Franciscus van Assisië stichtte in de 13de eeuw op zijn pelgrimstocht naar Santiago het klooster.  Het machtige metselwerk van het kasteelcomplex, dat vroeger een belangrijke beschermende functie had, is nog steeds indrukwekkend. Als je de Camino de Santiago loopt, bereik je Villafranca del Bierzo op de 24e etappe van de Camino frances, komende van Ponferrada. Villafranca heeft een bijzondere kapel met een Romaanse poort, die de Puerta de Perdon wordt genoemd. Het is de enige plek, na Santiago de Compostela waar je genade kunt ontvangen.

  • Een hapje en een drankje

De groene en bergzame Bierzostreek heeft veel specialiteiten. Het is na een wandel-of fietsactiviteit of het bezichtigen van één van de plaatsen echt de moeite waard dat je daar even voor gaat zitten. Ik bezocht de volgende plekken om van hun producten en specialiteiten te proeven:

La Casa del Botillo

Dit restaurant ligt verscholen tussen de bossen aan de rand van Ponferrada. Je kunt er gezellig binnen zitten maar ook de enorme tuin met grote schaduwbomen is een heerlijke plek om aan tafel te gaan. De naam Botillo komt van het typische gerecht van El Bierzo. Het is een krachtig gerecht, bestaande uit verschillende ingrediënten zoals rib, staart, schouder, ruggengraat, wang en tong van het varken, wat allemaal wordt fijngehakt met zout, knoflook en paprikapoeder alvorens het tot een soort ham wordt omgevormd.

Bodega Encima Wines

Deze bodega ligt niet ver van Molinaseca. Je kunt de bodega bezoeken en een rondleiding krijgen. De bodega kent haar oorsprong 120 jaar geleden. Zo oud zijn ook de wijnstokken die door overgrootvaders ooit geplant zijn. Je vindt hier een romige Godella en krachtige Mencia voor mooie prijzen. De moeite waard voor een bezoek en proeverij met een schitterend uitzicht over de vallei

Prada a Tope/Palacio de Canedo

Jose Luis Prada is een verhaal apart. Op dit landgoed in Cacabelos vindt je een indrukwekkende wijngaard, fantastisch restaurant, en sfeervol landelijk hotel. Ik sliep er een nachtje en dook met señor Prada de wijngaard in. Natuurlijk moest ik ook proeven van zijn ingemaakte kastanjes, geroosterde paprika´s, Godello wijn en eigen champagne met de naam Xamprada. Binnenkort meer over deze icoon in het boek Duurzaam door Spanje dat in februari 2024 verschijnt.

Devegan

Twee vrouwen, een liefde voor vegan en creativiteit. Ga er maar aanstaan. Om tijdens de Pandemie je merknaam Devegan te lanceren. Laura deinsde er niet voor terug. En laat zien dat je met ecologisch verbouwde groenten uit de streek geweldige spreads en hummussen kan maken. Ik proefde ze. In haar tuin, met een koud glas goudreinetten appelsap. Je kunt haar producten on-line bestellen of een proeverij reserveren. Laura gaat het ver brengen, daar ben ik zeker van. Doorzettingsvermogen en ondernemerschap stroomt door haar aderen.

Moncloa de San Lazaro

Een herenhuis in een oud dorp. Hier voel je je welkom voor een glaasje Godello of Mencia dat geserveerd wordt met een flink stuk boerenbrood en Cecina; traditioneel gerijpt runderrookvlees. Cecina is een provinciale delicatesse, dat al gereraties lang geproduceerd wordt. Het vlees is afkomstig van de achterpoot van Rubia Gallega runderen, die grazen in de regio Castilla y Leon.

La Tronera

Echt, in het vergeten dorpje Villadepals tref ik zo maar een Michelin-sterrenrestaurant. Hier kookt Miguel Martinez de sterren van de hemel met ingrediënten die rechtstreeks van zijn tuin en eigen gefokte varken komen. Creativiteit, eigenheid en persoonlijkheid. Dat is waar het degustatie-menu voor staat. Hier moet ik zeker nog eens terug. Ieder gerecht is tot in de details in evenwicht en als je na het eten niet meer wilt rijden? Miguel en zijn vrouw baten naast het restaurant ook een kleinschalig hotel rural uit!

De goddelijke Godella en meesterlijke Mencia

El Bierzo heb je niet leren kennen zonder hun wijnen te proeven. Zoals gezegd zijn de wijnen uit deze streek zo bijzonder omdat ze beïnvloed worden door twee heel verschillende klimaatgebieden. Het is daarom dat de wijn van El Bierzo me intrigeert. Maar je moet er wel voor in de stemming zijn. Een Godello bijvoorbeeld is minder zoet en wat zuurder dan een Rueda. En een Mencia past uitstekend bij een stevige maaltijd, zoals ze dat in de Bierzostreek gewend zijn. Dit zijn de wijnen die ik heb geproefd, en waar wat flesjes in de camperbus mee naar huis zijn gegaan:

  • Handig om te weten

El Bierzo bereik je met de auto vanuit Leon via de N 120 die richting Lugo naar Galicië gaat. De Bercianen, inwoners van El Bierzo, voelen zich vaak meer betrokken bij de cultuur van Galicië dan van Castilla y Leon. Het is een gebied met mythen en sagen, met verhalen over heksen en middeleeuwse ridders.

Bij ieder VVV-kantoor van de genoemde plaatsen vindt je kaartjes en applicaties van wandel én fietsroutes. De routes zijn veilig en goed gemarkeerd.

Slapen kun je in herbergen tot in Paradores. Ik sliep voornamelijk in mijn camperbus maar heb ook een nacht gelogeerd op het landgoed van Prada en in Ponferrada mijn energie opgeladen in een pelgrim-hostel, Apartamentos Guiana waar je een gedeelde kamer kunt boeken, maar ook luxe appartementen om van daaruit de stad en de streek te ontdekken. Bovendien zijn beiden volledig ingesteld op fietsers en kun je je tweewieler veilig stallen, wassen en repareren in de daarvoor bestemde ruimtes.

Voor meer informatie kun je contact opnemen en kijken op de website: Bierzo Enoturismo

( Muchas gracias a Cristina Klein de La Ruta del Vino del Bierzo!)